موسسه احیاگران راه سلامت

نه کامل 22                                         آبان

«قرار نیست کامل باشیم. اگر کامل بودیم، انسان نبودیم.»

کتاب پایه

v

همه ما درباره زندگی در دوران بهبودی انتظاراتی داشتیم. برخی از ما تصور میکردیم که بهبودی ناگهان ما را برای انجام کاری که میخواهیم در دنیا انجام دهیم، قادر یا قابل استخدام میسازد. یا شاید تصور میکردیم ارتباطات متقابل ما با دیگران به سهولت کامل انجام گیرد. به یاد میآوریم که زمانی از بهبودی انتظار داشتیم تا ما را کامل سازد و دیگر همچنان اشتباهات بسیاری را مرتکب نشویم. اما این انتظار به واقعیت نپیوست. این امر به دلیل بروز عوارض اعتیاد ما نیست؛ بلکه به دلیل انسان بودن است.     

در معتادان گمنام برای دستیابی به بهبودی تلاش میکنیم، نه کمال. تنها وعدهای که به ما داده شده، رهایی از اعتیاد فعال است. کمال وضعیتی دستیافتنی برای انسانها نیست؛ هدفی واقعبینانه نیست. آنچه اغلب در کمال جستجو میکنیم، رهایی از ناراحتی ناشی از اشتباه است. در برابر رهایی از این ناراحتی، کنجکاوی، انعطافپذیری و فضای رشد و ترقی را مبادله میکنیم.

میتوانیم این مبادله را در نظر بگیریم: آیا مایلیم مابقی زندگی خود را در دنیای کوچک و محدود خود در امنیت اما شاید در خفقان زندگی کنیم؟ یا اینکه مایلیم برای ورود به دنیای ناشناختهها خود را در مخاطره بیندازیم، ریسک انجام دهیم و به هر چیزی که زندگی باید ارائه دهد، دست یابیم؟  

v

فقط برای امروز:  خواهان همه چیزهایی هستم که دنیا باید به من ارائه می‌دهد و بهبودی میتواند فراهم سازد. امروز، ریسکی را انجام میدهم، چیز جدیدی را امتحان میکنم و رشد میکنم. 

21 آبان                        ماجرای خود ما

«وقتی ماجرای خود را صادقانه تعریف میکنیم، ممکن است فردی دیگر با ما همدردی کند.»

کتاب پایه

v

بسیاری از ما به صحبتهای  واقعاً مسحورکننده بعضی سخن رانها در همایشهای معتادان گمنام گوش دادهایم. به یاد داریم که مخاطبین این همایشها گاهی از روی همدردی اشک میریزند و گاهی خنده شادمانی سر میدهند. ممکن است فکر کنیم "روزی ما نیز به عنوان سخنران اصلی در همایش حضور خواهیم یافت.»

بسیار خوب، برای بسیاری از ما این روز هنوز فرا نرسیده است. هر از گاهی ممکن است از ما دعوت شود در جلسهای واقع در نزدیکی محل زندگی خود سخنرانی کنیم. ممکن است در کارگاه همایش کوچکی سخنرانی کنیم. اما پس از این همه وقت، هنوز سخنران "خیلی خوبی" در همایشها نیستیم و عیبی هم ندارد. دریافتهایم که ما نیز حتی در جلسهای محلی که پانزده یا بیست معتاد حضور دارند، پیام ویژهای را برای مشارکت کردن داریم.

هر یک از ما ماجرای خود را برای تعریف کردن در اختیار داریم؛ همین و بس. نمیتوانیم ماجرای هیچ فرد دیگری را تعریف کنیم. هر بار که برای سخنرانی بر میخیزیم، بسیاری از ما متوجه میشویم همه سخنان زیرکانه و ماجراهای جالب ظاهراً از ذهن ما پر میکشد. اما قطعاً چیزی برای ارائه داریم. پیام امید را به همرا داریم—قطعاً میتوانیم از اعتیاد بهبود پیدا کنیم. همین کافیست.    

از تسلیم تا پذیرش20                               آبان

«با آرامش تسلیم می شویم و مراقبت از خود را به خداوندی که درک میکنیم میسپاریم.»

کتاب پایه

v

تسلیم و پذیرش مانند دلباختگی و عشق هستند. دلباختگی وقتی آغاز می شود که با فردی خاص روبرو میشویم. دلباختگی مستلزم چیزی به جز قبول مورد دلباختگی ما نیست. اما تبدیل دلباختگی به عشق مستلزم تلاش بسیار است. این ارتباط اولیه باید به آرامی و با صبر به پیوندی پایدار و جاودان ارتقا یابد.  

این موضوع مانند تسلیم و پذیرش است. به آرامی به باور میرسیم که نیرویی برتر از ما میتواند توجه لازم را به ما مبذول دارد. وقتی این نیرو را در زندگی خود میپذیریم، تسلیم به پذیرش تبدیل میگردد. خود را بررسی میکنیم و اجازه میدهیم خداوند همان طور که هستیم ما را مشاهده کند. وقتی به خداوندی که درک میکنیم اجازه میدهیم به اعماق وجود ما دسترسی پیدا کند، میزان بیشتری از مراقبت خداوند را میپذیریم. از این نیرو میخواهیم ما را از کمبودهایمان رها بخشد و در جبران خطاهایی که انجام دادهایم، به ما کمک کند. سپس، شیوه جدیدی از زندگی را در پیش میگیریم، ارتباط آگاهانه خود را بهبود میبخشیم و مراقبت، راهنمایی و قدرت مداوم نیروی برتر خود را میپذیریم. 

تسلیم نیز مانند دلباختگی میتواند آغاز رابطهای طولانی مدت باشد. اما برای تبدیل تسلیم به پذیرش، اجازه میدهیم خداوندی که درک میکنیم هر روز از ما مراقبت نماید.

v

فقط برای امروز:  بهبودی من فراتر از دلباختگی است. تسلیم شدهام. امروز، ارتباط آگاهانه خود را با نیروی برتر تقویت میکنم و مراقبت مداوم این نیرو از خود را میپذیریم.

19 آبان                                    ترس یا ایمان؟

«مهم نیست چقدر دویدیم،

در هر حال همواره ترس را به همراه داشتیم.»

کتاب پایه

v

قبل از اینکه به معتادان گمنام بیاییم، ترس برای بسیاری از ما عاملی همیشگی بود. به این خاطر مصرف میکردیم که از احساس درد عاطفی یا جسمانی واهمه داشتیم. ترس از افراد و موقعیتها، بهانه راحتی را برای مصرف مواد به ما میداد. تعدادی از ما آن چنان از همه چیز واهمه داشتیم که حتی نمیتوانستیم بدون مصرف منزل را ترک کنیم.

وقتی پاک میمانیم، ترس خود را با اعتقاد به انجمن، قدمها و نیرویی برتر جایگزین میکنیم. وقتی این اعتقاد رشد میکند، به تدریج ایمان ما به معجزه بهبودی، همه جنبههای زندگی ما را تحت تأثیر قرار میدهد. رفته رفته متوجه تغییر خود میشویم. میفهمیم که موجودات روحانی هستیم و سعی میکنیم بر اساس اصول روحانی زندگی کنیم.  

به کارگیری اصول روحانی به ما در از میان برداشتن ترس از زندگی خود کمک میکند. با امتناع از رفتار آسیبزننده یا غیر قانونی با مردم، متوجه میشویم لازم نیست بترسیم از اینکه در عوض چه رفتاری با ما میشود. وقتی عشق، همدردی، درک و صبر را در روابط خود با دیگران به کار میگیریم، در عوض با احترام و توجه با ما رفتار میشود. متوجه میشویم این تغییرات مثبت نتیجه این است که به نیروی برتر خود اجازه دادهایم بر ما تأثیر بگذارد. به این باور میرسیم—نه تصور، بلکه باور—که نیروی برتر فقط بهترین را برای ما میخواهد. صرف نظر از شرایط متوجه میشویم میتوانیم به جای ترس با ایمان قدم برداریم.  

v

فقط برای امروز:  دیگر لازم نیست با ترس بدوم، بلکه میتوانم با ایمان به اینکه نیروی برتر بهترین را برای من میخواهد، قدم بردارم.

حس کردن اراده خداوند 16                           آبان

«صمیمانه باور کردم که نیرویی برتر میتواند سلامت عقل را به من بازگرداند و من از تلاش برای درک اراده خداوند دست میکشم. مسائل را صرفاً همان طور که هستند، میپذیرم و سپاسگزار هستم.»   

کتاب پایه

v

هر چه بیشتر پاک میمانیم، با اطمینان کمتری "میدانیم" اراده نیروی برتر برای ما چیست و این موضوع اهمیت کمتری پیدا میکند. آگاهی از اراده نیروی برتر بیشتر به چیزی "حسی" تبدیل میشود، نه یک چیز "دانستنی". هنوز قدم یازدهم را با ایمان کامل تمرین میکنیم. اما به جای اینکه به دنبال "نشانههایی" از نیروی برتر بگردیم، بیشتر به شم خود اطمینان میکنیم و به احساساتی درباره اینکه چه چیز باعث راحتی ما میشود، اعتماد میکنیم. 

پس از چند سال پاکی، چیزی که ظاهراً از آن مطلع هستیم این است که چه وقت بر خلاف اراده خداوند برای خود عمل میکنیم. وقتی بر خلاف اراده خداوند حرکت میکنیم، دچار آن احساس دلنگرانی ناراحتکننده قدیمی میشویم. این دل‌نگرانی به ما هشدار میدهد اگر همین مسیر را در پیش گیریم، بیخوابیهای بسیاری در انتظار ماست. باید به این احساسات توجه کنیم، چراکه آنها اغلب نشان میدهند که بر خلاف اراده خداوند برای خود عمل میکنیم.        

قدم یازدهم هدف واقعی از دعا و مراقبه را به روشنی بیان میکند: ارتقا ارتباط آگاهانه ما با خداوندی که درک میکنیم، آگاهی روشنتری از اراده خداوند برای ما و قدرت اجرای آن را به دنبال دارد. از طریق احساس خود درباره اراده خداوند به طور روشنتری از آن مطلع میشویم، نه از طریق "نشانهها" یا کلمات—و این احساس خوب است.

v

فقط برای امروز:  برای آگاهی از اراده نیروی برتر برای خود و قدرت اجرای آن دعا میکنم. به احساسات خود توجه میکنم و اگر این احساسات خوب بودند، عمل میکنم.

15 آبان                                   درک فروتنی

«فروتنی نتیجه صداقت داشتن با خود است.»

کتاب پایه

v

فروتنی برای اکثر ما ایده آن چنان غریبی بود که تا جایی که میتوانستیم آن را نادیده گرفتیم. وقتی برای اولین بار لغت "فروتنی" را در رأس قدم هفتم مشاهده کردیم، شاید تصور کردیم که این لغت بدین معناست که میزان قابل توجهی تحقیر در انتظار ماست. احتمالاً تصمیم گرفتیم این لغت را در فرهنگ لغت نگاه کنیم، اما با مشاهده تعریف آن، حتی سردرگمی ما بیشتر هم شد. نمیفهمیدیم که "دونپایگی و زیردستی" چگونه در بهبودی به کار گرفته میشود.  

فروتن بودن بدین معنا نیست که از پستترین شکل زندگی برخوردار هستیم. برعکس، فروتن شدن بدین معناست که ما دیدگاه واقعبینانهای نسبت به خود و جایگاه خود در دنیا پیدا میکنیم. به مرحلهای از آگاهی میرسیم که بر اساس پذیرش همه جنبههای خود بنا شده است. نه ویژگیهای خوب خود را انکار میکنیم و نه بر نواقص خود بیش از حد تأکید میکنیم. صادقانه میپذیریم چه کسی هستیم.  

هیچ یک از ما تا به حال به درجه فروتنی کامل نائل نشدهایم. اما مطمئناً میتوانیم سعی کنیم خطاهای خود را اقرار کنیم، نقاط مثبت خود را بپذیریم و به نیروی برتر خود به عنوان منبع قدرت اعتماد کنیم. فروتنی بدین معنا نیست که مسیر زندگی را چهار دست و پا بر روی دستها و زانوهای خود طی کنیم؛ بلکه صرفاً بدین معناست که ما باید اقرار کنیم به تنهایی نمیتوانیم بهبود پیدا کنیم. به یکدیگر نیاز داریم و بالاتر از همه به نیروی خداوندی مهربان نیاز داریم.

v

فقط برای امروز:  برای فروتن بودن، همه جنبههای خود را صادقانه میپذیرم و جایگاه واقعی خود را در دنیا درک میکنم. برای دستیابی به قدرتی که جهت قرار گرفتن در این جایگاه نیاز دارم، به خداوندی که درک میکنم، اطمینان میکنم.  

راهنمایی خداوند 14                                  آبان

«نیروی برتر ما همواره در دسترس ماست. وقتی آگاهی از اراده خداوند برای خود را درخواست میکنیم، راهنمایی دریافت میکنیم.»

کتاب پایه

v

گرفتن تصمیم درست همواره آسان نیست. این مسئله به ویژه درباره معتادانی که برای اولین بار زندگی بر اساس اصول روحانی را یاد میگیرند، صادق است. در دوران اعتیاد، دچار رفتارهای اجباری ضداجتماعی و خود نابودکننده شدیم. وقتی مشکلی به وجود میآمد، از این رفتارهای اجباری منفی استفاده میکردیم. بیماری ما، ما را برای گرفتن تصمیمات درست آماده نمیکرد.    

امروز، برای کسب راهنمایی مورد نیاز خود از نیروی برتر کمک میخواهیم. متوقف میشویم؛ دعا میکنیم و برای کسب راهنمایی با آرامش به ندای درونی خود گوش میدهیم. به باور رسیدهایم که میتوانیم به نیرویی برتر از خود اطمینان کنیم. این نیرو هر وقت که بدان نیاز داریم در دسترس ماست. تنها باید برای آگاهی از اراده خداوند برای ما و قدرت اجرای آن دعا کنیم.  

هر بار که این کار را انجام میدهیم، هر بار که در حین سردرگمی، راهنمایی کسب میکنیم، ایمان ما رشد میکند. هر چه بیشتر به نیروی برتر خود اطمینان میکنیم، درخواست راهنمایی آسانتر خواهد شد. نیرویی را پیدا کردهایم که در دوران اعتیاد بدان نیاز داشتیم، نیرویی که همواره در دسترس ماست. برای کسب راهنمایی مورد نیاز خود جهت زندگی کامل و رشد روحانی، تنها باید ارتباط خود را با خداوندی که درک میکنیم، حفظ کنیم. 

v

فقط برای امروز:  نیروی برتر من منبع راهنمایی روحانی در درون من است که میتوانم همواره از او کمک بخواهم. اگر امروز به راهنمایی نیاز داشتم، آگاهی از اراده نیروی برتر را درخواست میکنم. 

2۱ شهریور                                   افقهای جدید «زندگی من جنبههای متعدد دارد و من به صورت رضایتبخشتری از خود تبدیل میشوم، نه به فرد کسلکننده روانرنجوری که فکر میکردم بدون مصرف مواد خواهم شد.»    کتاب پایه v آیا واقعاً زندگی بدون مصرف مواد وجود دارد؟ تازهواردها مطمئن هستند که با قطع مصرف سرنوشت آنها به زندگی ملالتباری منتهی میشود. این ترس به دور از واقعیت است.    معتادان گمنام راه را برای شیوه زندگی جدید اعضای ما باز میکند. تنها چیزی که در NA از دست میدهیم، بردگی ما نسبت به مواد مخدر است. دوستان جدید بسیار، وقت برای دنبال کردن سرگرمیها، توانایی استخدام ثابت و حتی در صورت تمایل قابلیت ادامه تحصیلات را پیدا میکنیم. میتوانیم پروژههایی را آغاز کنیم و تا پایان مراقب باشیم کار به خوبی انجام گیرد. میتوانیم به مجلس رقص برویم و احساس راحتی کنیم، حتی اگر دست و پا چلفتی هستیم. برای مسافرت هزینهای را اختصاص میدهیم، حتی اگر  این مسافرت صرفاً چادر زدن در یک پارک نزدیک باشد. در بهبودی متوجه علایق خود میشویم و تفریحات جدیدی را دنبال میکنیم. برای داشتن رؤیا و آرزو جرأت پیدا میکنیم.        وقتی میتوانیم به اتاقهای معتادان گمنام برگردیم، زندگی مطمئناً متفاوت است. از طریق عشقی که در NA به ما ابراز میشود به تدریج خود را باور میکنیم. مجهز به این باور برای کشف افقهای جدید، جرأت ریسک کردن پیدا میکنیم. بسیاری از اوقات، دنیا جای بهتری به نظر میرسد، چراکه عضوی از NA آنجا بوده است. v فقط برای امروز:  میتوانم زندگی رضایتبخش و همه جانبهای داشته باشم—یک زندگی که حتی تصورش هم نمیکردم. بهبودی افقهای جدیدی را به روی من گشوده و برای جستجوی آنها من را مجهز کرده است.

با وزش باد خم شو 20                          شهریور

«یاد میگیریم انعطافپذیر شویم... وقتی چیزهای جدید آشکار میشود، احساس سرزندگی میکنیم.»

کتاب پایه

v

"انعطافپذیری" بخشی از لغاتی نبود که در روزهای مصرف به کار میبردیم. ذهن ما با لذت بردن تمام و کمال از مصرف مواد مخدر مشغول شده بود و احساس خود را نسبت به همه لذتهای ملایمتر، ظریفتر و بینهایت متنوعتر دنیای اطراف خود از دست داده بودیم. بیماری ما زندگی را به تهدید دائمی روانه شدن به زندان، مؤسسات بازپروری و مرگ تبدیل کرده بود، تهدیدی که حتی احساس خود را هر چه بیشتر نسبت به آن از دست میدادیم. در نهایت، آسیبپذیر شدیم. سرانجام با ملایمترین نفس باد زندگی خرد شدیم، شکستیم و شکست خوردیم و هیچ راهی به جز تسلیم نداشتیم.    

اما نکته زیبا در بهبودی این است که در هنگام تسلیم، انعطافپذیری از دست رفته در دوران اعتیاد را که کمبود آن موجب شکست ما شده بود، به دست آوردیم. توانایی خم شدن در نسیم زندگی را بدون شکستن، دوباره به دست آوردیم. وقتی باد میوزید، نوازش دوستداشتنی آن را بر پوست خود احساس کردیم، در حالی که زمانی خود را آن چنان سفت و سخت میکردیم که انگار در برابر هجوم یک طوفان ایستادهایم.  

بادهای زندگی هر لحظه در مسیر ما هواهای جدیدی را میوزند و با خود بوهای خوش، لذتهای جدید، متنوع و ملایمتر میآورند. وقتی با وزش باد زندگی خم میشویم، همه آن چیزی را که باید عرضه کند، احساس میکنیم، میشنویم، لمس میکنیم، میبوییم و میچشیم. وقتی بادهای جدید میوزند، احساس سرزندگی میکنیم. 

v

فقط برای امروز: ای نیروی برتر، به من کمک کن با وزش باد زندگی خم شوم و از گذر آن سرفراز شوم. من را از انعطافناپذیری نجات ده.